JÖRGEN RAYMANN (1966) is cabaretier en televisiepresentator van onder meer Raymann is laat en The Comedy Factory waarmee hij stand-up comedy in de Nederlandse huiskamers bracht. Sinds 2005 is hij ambassadeur van Unicef en richtte hij ook zijn eigen P.I.E.T.-fonds op waarmee hij projecten steunt voor kinderen in Suriname. Met Tamara Swart, initiatief-nemer van Mental Health Art Tour - en tevens zijn nichtje - praat hij over veerkracht en hoe je anders kunt leren kijken.
Ik was succesvol en had mijn zaken goed voor elkaar. Op een gegeven moment raakte ik alles kwijt door een verkeerde investering. Ik had een schuld van 6 ton en verloor mijn baan bij de NPO. Ik was boos op de hele wereld en gaf iedereen de schuld van mijn falen. Mijn vrouw zei op een gegeven moment: ga jij maar eens een tijdje reflecteren - ik heb een Surinaamse vrouw dus dat ga je dan doen. Het was een eureka-moment: ik realiseerde me dat het probleem bij mij lag en dat ik mijn ego opzij moest zetten.
Ik las een boek over feedback-training. De schrijfster verwoordde het mooi: we gaan contracten aan met pagina’s kleine lettertjes als we een huis of een auto kopen. Aan onze dagelijkse contracten, onze intermenselijke relaties, stellen we echter geen voorwaarden. Dan werken we vooral met aannames. En aannames zijn de moeder van alle ‘fuck-ups.’ Zeker in relaties moet je eerlijk zijn over wie je bent en wat je verwacht van die persoon en wat ze van jou mogen verwachten.
Eenzaamheid trekt een geestelijke wissel op je. Ook in een relatie kun je eenzaam zijn. Mijn vrouw Sheila en ik zijn al .. jaar samen. Mijn vrouw heeft een auto-immuunziekte. Ik was me er nooit van bewust dat ik mantelzorger was maar je past je leven er op aan en bent er eigenlijk altijd mee bezig. Ik dacht ook vaak: zij heeft pijn, dus ik los het zelf op. Maar als je bepaalde gedachten of frustraties voor de ander verborgen houdt, komt de klap uiteindelijk hard aan. We hebben nu een deal: als er iets niet goed gaat zeggen we het meteen.
Mijn vader leerde mij: als het goed met je gaat, vergeet dan nooit te denken aan diegenen die het minder goed hebben. We leven in een wereld waarin de rijken steeds rijker worden en de armen steeds armer. Als we daar geen verandering in aanbrengen, zullen de vluchtelingenstromen nooit ophouden, bouwen we steeds hogere hekken om onze huizen en wordt de verdeling in de wereld steeds oneerlijker. Daarom heb ik het P.I.E.T.-fonds opgericht waarmee we door (muziek)onderwijs en educatie gelijke kansen creëren voor kinderen in Suriname. Zo hoop ik mijn steentje bij te dragen.
Ik geloof in het Afrikaanse Ubuntu-model waarin de gemeenschap voor elkaar zorgt. Door individualisering en polarisering in de maatschappij is dat steeds minder geworden. Vooral jongeren weten niet waar ze thuis horen. We hebben allemaal ons eigen referentiekader, we leven onze eigen denkbeelden en daarmee creëeren we ons eigen gelijk zonder rekening te houden met wat voor effect dat op de ander heeft. Het zou mooi zijn als we de moeite kunnen opbrengen om de ander zijn gelijk te begrijpen. Als we meer tot elkaar komen zal er minder polarisatie zijn.
In Nederland mag je niet veranderen van mening want dan heb je geen ruggengraat. Ik vind juist het veranderen van mening één van de mooiste eigenschappen van de mens. Dat geeft aan dat je groeit in je denken, dat je ruimte maakt voor andere denkbeelden en dat je empathisch kan zijn.
Wij maken gebruik van cookies.
Limburg Openhartig is een initiatief van 14 gemeenten in Noord- en Midden Limburg. De campagne is gericht op het creëren van gelijkwaardig contact tussen mensen met en mensen zonder psychische kwetsbaarheid én geeft daarbij praktische handvatten. Daarmee draagt Limburg Openhartig bij aan wederzijds begrip en een Limburg waarin iedereen mag meedoen.
© 2025 Openhartig Limburg
|
Privacy|
Cookie-instellingen |Design and creation by Studio Zondag x Appart
